ازشاخص های اصلی عدالت، شکوفایی استعداد و توزیع عادلانه امکانات مادی و معنوی است؛ دراین باره می توان از رفع استضعاف به معنای دقیق و گسترده کلمه، چه در عرصه ثروت و اقتصاد و چه در عرصه قدرت، اطلاعات و معلومات نام برد.
یعنی این که همه افراد یک جامعه جدای از ملیت، جنس، نژاد و مذهب، و به دور از هر نوع تبعیض باید از نعمات مادى و معنوى موجود در جامعه بهره مند شوند چرا که بدون تردید انسانها از نظر گوهر وجودی و ذات درونی خود با هم برابرند؛ بنا بر این دو گونه یا چند گونه آفریده نشدهاند.
« در جایی که بخشش هست،عدالت وجودندارد.» علی بن ابی طالب
هر وقت به یاد این جمله می افتم بی درنگ جشن عاطفه ها و جشن نیکوکاری که در جامعه ما رونق دارد در ذهنم تداعی می شود.
به نظر من جشن عاطفه ها آیینی نمادین برای تداعی بی عدالتی در جامعه است؛ جشن عاطفه ها به هیچ وجه قابلیت پر کردن شکاف طبقاتی موجود در جامعه را ندارد؛ بر پایی این جشن ها و کمک ثروتمندان و سرمایه داران، گامی در جهت تحقق و اجرای عدالت بر نمی دارد، بلکه خود بی تفاوتی، بی عدالتی را ترویج و تشویق می کند.
کارناوال عاطفه ها،هر سال با قربانی کردن عاطفه و عشق، تصویر روشن نابرابری و تبعیض را با بی پروایی و بی رحمی، در جامعه طبقاتی به نمایش می گذارد و در خلال تبلیغات پر هیاهوی آن مرگ عاطفه نیز جشن گرفته می شود.
دلیل فقر و محرومیت بیچارگان و بینوایان جوامع را باید در حرص و طمع زراندوزان و قدرت مداران و رانت خواران و ویژه خواران آن جامعه جستجو کرد، کسانی که با غرور و لبخند، به منظور استرضای حس سخاوت و خود نمایی خود در این جشن ها شرکت می کنند، و از دریای ثروتی که به قیمت فقر محرومان اندوخته اند، قطره ای را به محرومان و مسکینان صدقه و اعانه می دهند.
چنین جشن هایی موجب رشد کینه و عقده ها در جامعه می شود. بهتر است به جای کمک به نیازمندان شرایطی برای ظهور و ثبوت عدالت به معنای حقیقی وعلی گونه آن فراهم شود تا به جای عاطفه ها، عدالت را جشن بگیریم.
جای بسی شکوه و تعجب است که در یگانه کشور شیعه جهان، این چنین جشن هایی با اعلام بی عدالتی و به علت فقر موجود برگزار می شود.
جشن عاطفه ها یا جشن نیکوکاری بر خلاف عدالت علی است . . . .
